Τα Άγναντα από την ίδρυσή τους
Το 1835 με Βασιλικό Διάταγμα, η απελευθερωμένη Πηνεία αρχίζει να παίρνει διοικητικά την μορφή της και μεταξύ των δήμων που δημιουργούνται, είναι και αυτός της Σελληεντίας (Τατάραλης). Περιλαμβάνει εκτός των άλλων οικισμών και το Σινούζι.
Το 1841 οι Δήμοι συγχωνεύονται σε έναν με Βασιλικό Διάταγμα της 22ας Ιανουαρίου 1841 "Περί συγχωνεύσεως των Δήμων της Επαρχίας Ηλείας" σε 8 από 22 που δημοσιεύθηκαν στο Φ. Ε. Κ. 5/ 8 / 1841.
Δήμος Πηνιειαίων (Πηνείας) με έδρα τον οικισμό Λουκάβιτσα και αποτελείται από τους οικισμούς:
α) Μπαλί, Αλιάδες, Μπεζαϊτη, Δάμιζα, Καλαθά, Κολοκυθά, Σκληρού, Μαρινάκι, Ιμάμτσαούση, Μονή Αγίου Βλάση και Υπεραγία Θεοτόκος.
β) Απάνου Λουκάβιτσα, Μουσουλή, Δελήμπαλη, Κάτου Λουκάβιτσα, Πυρί, Καραλή, Βελανίδι, Ρουπακιά, Σούλι.
γ) Κούλουγλι, Κλεισούρα, Μουζίκα, Δαφνιώτισσα (Δαφνίτσα), Μπεσερέ, Λόπεσι, Νιοχώρι, Κοκλάκι.
δ)Τατάραλη, Σκλήβα, Σιμόπουλου, Λαγανά, Καλού Παιδιού, Σισόζι (Σινούζι), Μπονδάναι (Μπουρντάνου), Καραγκιαζάκι ( Καραγκιούζι), Λουκά, Δάρα, Αναζήρι, Μπέχρου, Γερουπέτρου, Καρυά, Καρακασίμι, Μονή Μεταμορφώσεως Σωτήρος.
Με Βασιλικό Διάταγμα της 5ης Δεκεμβρίου 1845 δημοσιεύθηκε στο αρ. 34/ 20 – 12 – 1845 "Περί προσδιορισμού των εδρών των Νομαρχιών και Επαρχιών". Έδρα του νομού Ηλείας ο Πύργος. Ο δε Δήμος Πηνιείων ως εξής: Μπαλί, Σούλι, Αηλιάδες, Μπεζαϊτη, Δάμιζα, Καλαθά, Κολοκυθά, Σκληρού, Μαρινάκι, Ιμάμ – Τσαούση, Μονή Αγίου Βλάση, Υπεραγία Θεοτόκος, Απάνου Λουκάβιτσα, Δελήμπαλη, Κάτου Λουκάβιτσα, Πυρί, Καραλή, Βελανίδι, Ρουπακιά, Σούλι, Μπαλί, Κούλουγλι, Μπεσερέ, Λόπεσι, Νιοχώρι, Κοκλάκι, Μουζίκα, Σκλήβα, Σιμόπουλου, Λαγανά, Καλού Παιδιού, Σινούζι.
Ο Δήμος Πηνιείων διαιρέθηκε σε κοινότητες με Βασιλικό Διάταγμα στις 18 – 8– 1912 "Περί συστάσεως Δήμων και κοινοτήτων", και μεταξύ άλλων είναι και η κοινότης Σινούζι.
Το Βασιλικό Διάταγμα που εκδόθηκε στις 28 – 8 – 1912 "Περί αναγνωρίσεως κοινοτήτων εν τω νομό Αχαΐας και Ήλιδος" που δημοσιεύθηκε στο αρ.256/ 28 – 8 – 1912 Φ.Ε.Κ. Αναγνωρίζονται οι κοινότητες και οικισμοί με λιγότερους από τριακόσιους κατοίκους αλλά που έχουν και σχολεία, όπως στο Σινούζι.
Με Νομοθετικό Διάταγμα της 17 – 9 – 1926 "Περί μετονομασίας κοινοτήτων και συνοικισμών", έχουμε και στην Πηνεία τη μετονομασία του χωριού Σινούζι σε Άγναντα.
ΠΗΓΗ: Ηλίας Π. Τουτούνης, Ο δήμος Πηνείας,
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
Το χωριό μας, Άγναντα, βρίσκεται σε υψόμετρο 500 μέτρων. Είναι ένα ημιορεινό χωριό με απέραντη θέα από τη θέση της παλιάς εκκλησίας. Από εκεί διακρίνεται η Ζάκυνθος, η Ηλεία και τα βουνά της Αχαΐας. . Το χειμώνα ορισμένες φορές οι δρόμοι μας κλείνουν από τα χιόνια και η πρόσβαση είναι δύσκολη. Είναι χτισμένο δίπλα σε ένα πανέμορφο δάσος. Το δάσος της Κάπελης, το οποίο είναι γεμάτο από βελανιδιές και πεύκα. Ο δρόμος που οδηγεί από το Πανόπουλο στο χωριό μας διασχίζει το δάσος αυτό. Εκεί πηγαίνουν και βόσκουν τα αιγοπρόβατα των κτηνοτρόφων. Ζώα άγρια, δυστυχώς, δε ζουν αλλά είναι γεμάτο από πλήθος πουλιών. Μερικά από αυτά είναι: μπεκάτσες, τσίχλες, κοκκινολαίμιδες, κουκουβάγιες και «γούβηδες». Μέσα στον οικισμό μας,όμως, δεν υπάρχουν πολλά δέντρα γιατί είναι καμμένα από τη μεγάλη φωτιά του 2007. Παρόλα αυτά από τα δέντρα που επιβίωσαν είναι καρυδιές, αμυγδαλιές, πλάτανοι, δάφνες, συκιές. Επίσης, κάθε αυλή έχει και την κληματαριά της. Η φωτιά όχι μόνο προκάλεσε ανεπανόρθωτες ζημιές στο φυσικό μας περιβάλλον αλλά κατέκαψε σπίτια και ένας άνθρωπος, ο κυρ Βασίλης, έχασε τη ζωή του. Σπίτια κάηκαν αρκετά αλλά σαν από θαύμα σώθηκαν τα δικά μας! Όποιος μας επισκεφτεί σίγουρα θα παρατηρήσει πριν μπει στο χωριό τα λυόμενα που παραχώρησε ο Δήμος στους πυρόπληκτους συχωριανούς μας. Μερικά από αυτά είναι απέναντι από το προαύλιο του σχολείου μας ή πολύ κοντά στο κτίριό μας.
Μαθητική ομάδα, 09/10/2009
ΓΕΝΙΚΑ
Στην ανάρτηση αυτή επιχειρείται η επιλεκτική απομαγνητοφώνηση των λεγομένων και ανάλυση του περιεχομένου των συνεντεύξεων του δημοσιογράφου από το πατρινό κανάλι ACHAIA channel. Παράλληλα παρουσιάζεται η σειρά από τα δώδεκα βίντεο, όπως τα έχει αναρτήσει στο you tube ο Αποστολόπουλος Παναγιώτης το Φθινόπωρο του 2009.
Το ρεπορτάζ που πραγματοποιήθηκε είχε τίτλο "Οδοιπορικό στην Πηνεία" και περιλαμβάνει έξι σταθμούς. Στην πραγματικότητα επισκέφτηκε και χωριά που ανήκουν μέχρι τώρα διοικητικά στο Δήμο Λασιώνος, τα οποία είναι στους πρόποδες του οροπεδίου της Φολόης. Αγία Τριάδα- Κακοτάρι- Πανόπουλο- Άγναντα- Σιμόπουλο, ως κεφαλοχώρι και έδρα του πολυσυζητημένου Κέντρου Υγείας- και τέλος στο χωριό Οινόη.
Τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα μετά από επεξεργασία των συνεντεύξεων είναι τα παρακάτω:
Κυρίως είναι η κτηνοτροφία. Όσοι παραμένουν στα χωριά ασχολούνται με την κτηνοτροφία. Στον τομέα της γεωργίας δεν υπάρχει ιδιαίτερη ανάπτυξη, καλλιεργούνται μόνο σιτηρά. Ο λόγος είναι η μη εκμετάλλευση των πηγών που διαθέτει η ορεινή Ηλεία.
Τα οικονομικά των αγροτών είναι πενιχρά. Υπάρχει πρόβλημα με τη χορήγηση συντάξεων. Ο μπάρμπα Ντίνος από τα Άγναντα δουλεύει ακόμα, αν και συνταξιούχος, για να βοηθήσει το γιο του πουλώντας ντομάτα με το γαϊδουράκι του.
- ΚΟΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ
α)
Το κακό οδικό δίκτυο: Οι δρόμοι την περίοδο αυτή δεν είναι ασφαλτοστρωμένοι και όλοι οι κάτοικοι διαμαρτύρονται έντονα για την εγκατάλειψη από τη Νομαρχία Ηλείας, που είναι η αρμόδια. Χαρακτηριστικά τίθεται άμεσης προτεραιότητας το ζήτημα ασφαλτόστρωσης στο δρόμο που οδηγεί από τα Άγναντα στο Πανόπουλο γιατί κινδυνεύει η ζωή των ανθρώπων που μετακινούνται
β)
Το νερό: Ενώ οι κάτοικοι "έχουν νεράκι να πιούνε", όπως λέει ένας ηλικιωμένος από το Πανόπουλο, κάνουν παράπονα για την άρδευση Δεν είναι ποτιστικές οι καλλιέργειες, όταν η φύση τους διαθέτει τόσο πλούσιες πηγές. Οι πηγές της ορεινής Ηλείας υδρεύουν την Αμαλιάδα και επιχειρούν την ύδρευση της ευρύτερης περιοχής της Πηνείας. Για το ζήτημα της άρδευσης, ο καθηγητής γεωλογίας τονίζει ότι πρέπει η περιοχή να ποτιστεί και επιχειρούνται γεωτρήσεις στην Κάπελη. Εκτιμά ότι θα λυθεί το πρόβλημα της Κοινότητας Αγνάντων και του συνοικισμού Αμπελακίων. Δημιουργούνται προϋποθέσεις να έχει το χωριό τα δικά του νερά.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχουν τα Άγναντα. Στα δύο βίντεο που παρουσιάζεται η συνέντευξη και συζήτηση με τον τότε πρόεδρο της κοινότητας Αγνάντων κο Ντέλη δημοσιοποιείται το εξής γεγονός: Η γειτονική κοινότητα Ανθώνα αγόρασε από κάποιον ιδιώτη, όχι κάτοικο Αγνάντων, το νερό από το οποίο αρδευόταν το μεγαλύτερο κομμάτι αρδρευόμενης γης των Αγνάντων. Το νερό αυτό το είχαν εναλλακτική πηγή, "ρεζέρβα" όπως λένε, και για πόσιμο. Η διαδικασία αυτή έγινε παράνομα. "Ούτε να το στερνιάσουν δεν έπρεπε" λένει οι κάτοικοι. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος κίνησε διαδικασίες ο κύριος Ντέλης να πάει η υπόθεση στα δικαστήρια. Τώρα που το δικό τους νερό στερεύει η απογοήτευση των κατοίκων της κοινότητας Αγνάντων είναι τεράστια και φαίνεται έκδηλη στα πρόσωπα των συνεντευξιαζόμενων. Απειλούνται οι καλλιέργειές τους να γίνουν "ξερικά". Ελπίζουν στις πηγές της Κερέσοβας.
γ)
Το τηλέφωνο: Η επικοινωνία πραγματοποιούνταν από το τηλέφωνο που υπήρχε κοινό σε όλη την κοινότητα. Όλες, όμως, οι οικογένειες ήταν αδύνατο να εξυπηρετηθούν Στα Άγναντα λειτουργεί μόνο λίγες ώρες την ημέρα το μοναδικό τηλέφωνο της κοινότητας.
δ)
Η συγκοινωνία: "Μόνο επί χούντας είδαμε λεωφορείο. Ακούσαμε μια μέρα κόρνα και πεταχτήκαμε έξω περίεργοι! Από τότε τίποτες άλλο, βοήθεια θέλουμε μόνο. Δεν είμαστε χουντικοί αλλά μας έχουν ξεχάσει όλοι", λέει ο μπάρμπα Ντίνος. Ο κύριος Ντέλης συμφωνεί και επαυξάνει. Και οι υπόλοιποι πρόεδροι παραπονιούνται για αυτό.
ε)
Ιατρική περίθαλψη δεν υπάρχει. Γιατρός έχει σταματήσει να επισκέπτεται εδώ και χρόνια τα χωριά. Δεν μπορούν να γράψουν συνταγές οι κάτοικοι και πληρώνουν αρκετά χρήματα με το ΤΑΞΙ για να πάνε στο Κέντρο Υγείας στο Σιμόπουλο. Όλοι τους προτιμούν να κατέβουν στην Πάτρα γιατί όχι μόνο είναι πιο οικονομικό αλλά έχει και τους κατάλληλους γιατρούς. Φαρμακείο υπήρχε στο Σιμόπουλο.
Σημειώνουμε ότι σε κάθε χωριό ο δημοσιογράφος ρωτούσε αν υπάρχει σχολείο και πόσοι είναι οι μαθητές. Σε όλα τα χωριά λειτουργούσε 1/θ ή 2/θ δημοτικό σχολείο, ενώ στο Σιμόπουλο υπήρχε γυμνάσιο- λύκειο και στο Πανόπουλο μόνο γυμνάσιο.
Διαβάστε εδώ το Β' Μέρος του άρθρου!
Τα παλιά πέτρινα σπίτια στο χωριό δηλώνουν εκ πρώτης την ιστορικότητα του χωριού. Λίγα από αυτά είναι εγκαταλελειμμένα, κυρίως από το μεγάλο σεισμό του 2008. Αυτά που παρέμειναν όρθια μέχρι και σήμερα έχουν επισκευαστεί ή ακόμα επισκευάζονται με σκοπό τη λειτουργικότητά τους. Για να κατοικούνται ακόμη έχουν ανακαινιστεί και εξωτερικά ασβεστωθεί.
Είναι εντυπωσιακό που οι γέροντες κάτοικοι το θεωρούν φυσιολογικό να μένουν σε πέτρινα σπίτια. Κάτι το οποίο εμάς τους πολιτισμένους μας ξενίζει, έχοντας στο μυαλό ότι "τα παλιά είναι και μουσειακά- μνημειακά και δεν αγγίζονται".
Όλα τα χαρακτηριστικά των παλιών πέτρινων σπιτιών είναι ορατά και προσεγγίσιμα. Ξύλινες πόρτες και παράθυρα, παλιά κεραμίδια και μια καμινάδα πολύ γραφική να στέκει περήφανα πάνω από το κάθε σπίτι. Σε μικρά ορεινά χωριά, όπως τα Άγναντα, δεν φοβόμαστε μήπως ο τουρισμός ή η ανάπτυξη της περιοχής είναι η αιτία να χάσουμε πολύτιμα ιστορικής σημασίας τεκμήρια.. Επιγραμματικά αναφέρουμε ότι μετά την Απελευθέρωση αρχίζουν να χτίζονται στα ορεινά χωριά δίπατα σπίτια στον τύπο του μακρυναριού και αισθητά ευρύτερα και ψηλότερα και με απομόνωση στο κατώι των ζώων.
Το αρχαιότερο σπίτι ευρίσκεται στο μέσο του χωριού, δίπλα στο καφενείο της κυρά Τασίας. Στην ουσία είναι δύο σπίτια και δεν έχουν τον ίδιο ιδιοκτήτη. Είναι δίπατο και υπό κατάρρευση.
Το ίδιο σπίτι στο κέντρο του χωριού από διαφορετικές γωνίες.
Η χαλασμένη στέγη με τα παλιά κεραμίδια παραμένει. Το σπίτι δεν κατοικείται.
Το πιο όμορφο πέτρινο σπίτι των Αγνάντων, πλήρως ανακαινισμένο βρίσκεται στο νότιο μέρους του χωριού και έχει θέα όλη την Πηνεία.
Ένα από τα κατοικίσιμα παλιά σπίτια.
Πριν από μερικές μέρες ξεκίνησε η επισκευή ενός πέτρινου σπιτιού.
Η βόλτα στο μικρό χωριό μας με τη φωτογραφική μηχανή αποδείχθηκε ευχάριστη. Εκεί με ένα τρόπο μαγευτικό ταξιδέψαμε στο χτες, μιλήσαμε σιωπηλά με τους κατοίκους που άλλοτε κατοίκησαν στα κτίσματα αυτά. Ερευνήσαμε τα εναπομείναντα πέτρινα κτίσματα από κοινωνική άποψη, κομμάτι της ιστορίας της περιοχής. Και αυτό γιατί δεν είμαστε σχετικοί και ειδήμονες στην αρχιτεκτονική των πέτρινων σπιτιών. Ούτε πιστεύουμε ότι τα συγκεκριμένα τα έφτιαξαν ξακουστοί μαστόροι της Πελοποννήσου. Αλήθεια πάντως, το παλιό Σινούζι δεν πιστεύουμε ότι είχε την πολιτιστική δραστηριότητα που είχαν άλλα χωριά αλλά αν μη τι άλλο έχει κι αυτό τη δικιά του θέση στην ιστορία της περιοχής.
